Criminal liability

1.     The nature of crime

There is no statutory definition of crime, and it is even conceded that it  isnot possible to discover a legal definition of crime which can be of value for English law.

For practical purposes, a crime may be defined as a public wrong whose commission will result in criminal proceedings, which may, in turn result in the punishment of the wrongdoer.

2.     Public wrong

It is the chief characteristic of crimes, that unlike torts or breaches of contract, it isnot left to individual affected to bring an action in court though he may initiate such an action by reporting the commission of offences to the police. A criminal prosecution (as opposed to a civil action for damages) is therefore brought by the state (though private prosecutions are still possible in some cases). The corollary is that, whereas the plaintiff to a civil action may, if he so wishes, withdraw from his action, a criminal action can neither be terminated nor compromised ( that is, the parties concerned can not agree to stay proceedings).

3.     Criminal proceedings

A definite distinction can be made between criminal and civil proceedings. In relation to the more serious offences at least, a criminal case will involve a judge and jury, whereas in a civil action, the judge will normally sit alone. There is a presumption, in a criminal trial, that the accused person is innocent, and it is the task of his prosecutors to produce evidences which convinces the jury of his guilt “beyond all reasonable doubt”. No such presumption  exists in civi actions, the burden of being to establish one’s case “ on the balance of probabilities”.

4.     Punishment

Whereas the outcome of a successful action is normally the award of damages, a successful prosecution normally result in punishment. This may involve imprisonment, a fine, probation, or a combination of these. A prison sentence may be “suspended” or the accused may be discharged either absolutely, or conditionally upon good behavior. Whilst these are not exactly “Let-offs”, they do seem to depart from traditional notion of punishment. There is a school of thought that criminal punishments should not be punitive at all, But should serve to deter others, or the offender himself, from committing similar crimes, by setting an example. In practice, judges seem to comply with both punitive and deterrent theories.

5.     Crimes which are also torts

Some crimes may also be torts: e.g. assault and battery, public nuisance, libel. In fact, the requirements for criminal prosecutions often differ slightly from those necessary for civil liability. Whether in a given case the wrong is a tort or a crime will invariably depend on the nature of the proceedings which are taken in any event. Thus, we may speak of a person being guilty of the crime of assault if he is successfully prosecuted in a criminal court, the same person will be liable for the tort of assault if the action is brought in the civil court.

6.     Classification of crimes

The earliest classification involved only felonies. These were the more serious offences, which were regarded as putting good order in jeopardy, and included murder, rape, etc. The most serious offences of all, in that they were directed at the state itself, constituted treason. A wrong which was in breach of the peace but which fell short of a felony was normally categorized as a trespass. This explains why several torts today either actually are similar to crimes in their nature.

From time to time, however, other offences were created to maintain order. These were often less serious and were  generally created  by stature and were known generally as misdemeanours. This distinction between felonies and misdemeaours, was important, because a person convicted of a felony was liable to forfeiture of his property and in some cases, to the oss of his life (neither of these measures applied to misdemeanours). Later on, forfeiture was abolished, and the death penalty remove for felonies other than murder; the distinction between felonies and misdemeanours persisted, however, for some time.

7.     Modern classification

Today, the distinction between felonies and misdemeanours is abolished and replaced by the notions of arrestable and non-arrestable  offences. Arrestable offences are defined as those for which sentence is fixed by law or or which a person (not previously convicted ) may be sentenced to five years imprisonment. These offences are those for which arrest may be made without warrant.

8.     Indictable and summary offences

A further classification which still survives, is that of indictable and summary offences: these terms refer to the mode and venue of trial involved, indictment is the process where by an accused goes to trial before a judge and jury.

Summary offences, on the other hand, may be dealt with by magistrates. On the whole, indictable offences are more serious.

9.     Elements of a crime

The maxim actus non facit reum, nist mens sit rea (the act itself does not constitute guilt unless done with a guilty intent) applies to crimes generally. The prosecution must therefore prove beyond all reasonable doubt that the accused committed a prohibited act (actus reus) with a guilty intent (mens rea). Some offences do not require a guilty intent, as such, and are accordingly referred to as crimes of strict liability. Such offences are invariably the creation of statutes.

10.                        Actus Reus

This may consist in an act or omission. It also includes the consequences and such surrounding circumstances if any be required, as are material to the definition of the crime.

(a)   To be murder or manslaughter, the accused’s blow or deed must result in the death of victim. To be guilty of bigamy it is necessary that the accused is already marries when undergoing a ceremony marriage.

(b)   Some offences do not require an act as such, a person may be convicted on the basis of surrounding circumstances alone.

(c)    On the other hand, if an act be required then the act must be a voluntary one.

Thus, a man was acquitted murder when the jury believed he had been asleep at the time. An act may be involuntary as the result of an illness or an accident depriving the defendant of his consciousness or faculties of volition. It may even be involuntary if, through no fault of the driver, he loses control of his car due to mechanical failure and injuries a pedestrian. Duress, by depriving a man of choice, also renders his act involuntary.

(d)   Liability for omissions, as in tort, arises where there a positive duty to act.

 

اصول کلی حقوق جزای انگلستان

مسئولیت جزایی

1-  ماهیت جرم

هیچ تعریف قانونی از جرم وجود ندارد و حتی فرض می شود که پیدا کردن یک تعریف حقوقی از جرم که بتواند از لحاظ حقوق انگلستان با ارزش باشد ممکن نیست.

از نظر اهداف عملی، جرم می تواند بعنوان خطای عمومی که ارتکابش منجر به دادرسی جزایی که به توبۀ به خود ممکن است منجر به مجازات خطا کار شود تعریف شود.

2-   خطای عمومی

خصوصیت اصلی جرائم این است که برخلاف شبه جرمها و نقض قراردادها، اقامه دعوی در دادگاه، به عهده شخص متضرر گذاشته نمی شود گرچه او ممکن است با گزارش ارتکاب جرم به پلیس چنین دعوایی را آغاز کند. بنابراین تعقیب جزایی(برخلاف یک دعوای مدنی برای جبران خسارت) توسط دولت انجام می شود( هرچند تعقیبات خصوصی هنوز در برخی موارد امکانپذیر هستند). نتیجه این است که درحالیکه خواهان دریک دعوای مدنی ممکن است، اگر او این طور بخواهد از دعوایش صرفنظر کند. یک دعوای جزایی نه می تواند مختومه و نه مصالحه شود(یعنی، طرفین مربوطه نمی توانند توافق کنند که جریان دادرسی را متوقف نمایند).

3-   دادرسی های جزایی

بین دادرسی های جزایی و مدنی می تواند یک تمایز آشکاری وجود داشته باشد. حداقل در ارتباط با جرائم شدیدتر، دریک دعوی کیفری یک قاضی و یک هیئت منصفه شرکت خواهند داشت درحالیکه دریک دعوای مدنی قاضی معمولاً به تنهایی حکم صادرخواهد کرد. دریک محاکمه کیفری فرض براین است که شخص متهم بی گناه است و وظیفۀ تعقیب کنندگان اوست که دلایلی ارائه نمایند که هیئت منصفه را درمورد مجرمیت او " ورای هرگونه شک معقول" قانع نماید. چنین فرضی در دعاوی مدنی وجود ندارد، بار اثبات ادعا با اثبات دعوی شخص " براساس توازن احتمالات" استقرار می یابد.

4-   مجازات

درحالیکه نتیجۀ یک دعوی ] مدنی[ موفقیت آمیز معمولاً حکم به پرداخت خسارت است، یک تعقیب ] جزایی[ موفقیت آمیز معمولاً منجر به مجازات می شود. این مجازات ممکن است شامل حبس، جزای نقدی، تعلیق مراقبتی، یا ترکیبی از اینها باشد. حکم زندان ممکن است معلق شود یا متهم ممکن است بطور مطلق یا مشروط به رفتار خوب، آزاد شود. هر چند این ها دقیقاً رها  کردن نیستند، ولی بنظر می رسند که از مفهوم سنتی مجازات دور شدند.یک مکتب فکری وجود دارد که مجازاتهای کیفری ابداً نباید تنبیهی باشند، بلکه باید با ارائه دادن یک نمونه برای

بازداشتن دیگران یا خود مجرم از ارتکاب جرائم مشابه بکار گرفته شوند. درعمل، بنظر می رسد قضات هم تئوریهای تنبیهی و هم تئوریهای بازدارنده را رعایت می کنند.

5-    جرائمی که شبه جرم نیز هستند:

برخی جرائم ممکن است شبه جرم نیز باشند: مثل، حمله و ایراد ضرب و جرح، مزاحمت عمومی، افترا. در واقع شرایط تعقیبات کیفری غالباً اندکی متفاوت از آنهایی است که برای مسئولیت مدنی لازم است. اینکه آیا در یک دعوای مفروض خطا یک شبه جرم یا یک جرم است همواره بستگی به ماهیت رسیدگی هایی خواهد داشت که در هر مورد اتخاذ می شوند. بنابراین، ما ممکن است در مورد شخصی صحبت کنیم که متهم به جرم حمله و یورش می باشد. اگر او بطور موفقیت آمیزی در یک دادگاه کیفری تعقیب شود،همان شخص مسئول شبه جرم حمله و یورش خواهد بود در صورتیکه دعوی در دادگاه مدنی اقامه شود.

6-   طبقه بندی جرائم

اولین طبقه بندی فقط جنایات را در برمی گرفت. این ها جرائم شدیدتری بودند که بعنوان اینکه نظم عمومی را به خطر می اندازند تلقی می شدند، و شامل قتل عمد، تجاوز به عنف و غیره بودند. شدیدتر از همه جرائم، از این لحاظ که آنها به خود کشور بر می گشتند]علیه دولت بودند[خیانت به کشور را تشکیل می داد. خطایی که ناقض صلح بود اما کمتر از یک جنایت بود

معمولاً بعنوان یک تجاوز ]به ملک دیگران[طبقه بندی می شد. این مطلب توضیح می دهد که چرا امروزه بسیاری از شبه جرمها یا واقعاً جرم نیز هستند یا در ماهیت شان شبیه به جرائم هستند.

اما، به مرور زمان جرائم دیگری برای حفظ نظم ایجاد شدند. این ها غالباً دارای شدت کمتری بودند و عموماً بوسیله قانون موضوعه ایجاد شده و بعنوان جنحه ها عموماً شناخته شدند. این تفکیک بین جنایات و جنحه ها مهم بود، زیرا یک شخص محکوم به جنایت به مصادره اموالش و در برخی موارد به از دست دادن زندگیش محکوم می شد . بعدها مجازات مصادره اموال لغو شد و مجازات مرگ ]اعدام[ بخاطر جنایات غیر از قتل عمد حذف گردید، با این حال، تفکیک بین جنایات و جنحه ها برای مدتی ]به قوت خود[ باقی ماند.

7-    طبقه بندی جدید

امروزه، تفکیک بین جنایات و جنحه ها از بین رفته و مفاهیم جرائم قابل بازداشت و غیر قابل بازداشت جایگزین آن گردید. جرائم قابل  بازداشت بعنوان جرائمی تعریف می شوند که به وسیله قانون برای آنها مجازات ، تعیین یا شخصی که ( سابقاً محکوم نشده) ممکن است به پنج سال حبس محکوم شود. این جرائم، جرائمی هستند که توقیفشان ممکن است بدون مجوز صورت گیرد.

 

8- جرائم قابل کیفرخواست و اختصاری

یک طبقه بندی دیگر که هنوز باقی است، طبقه بندی جرائم به جرائم قابل کیفر خواست و اختصاری است: این اصطلاحات به روش و محل محاکمه مربوطه اشاره می کنند، کیفر خواست جریانی است که بوسیله آن متهم نزد یک قاضی و هیئت منصفه محاکمه می شود. از طرف دیگر، جرائم اختصاری می توانند توسط قضات دادگاه بخش رسیدگی شوند. درکل جرائم قابل کیفر خواست ، جرائم شدیدتری هستند.

9- عناصر یک جرم

این قاعده کلی که فعل فی نفسه جرم را تشکیل نمی دهد مگر اینکه با قصد مجرمانه انجام شده باشد درمورد عموم جرائم اعمال می شود. بنابراین دادستان باید بدون هرگونه شک معقول اثبات کند که متهم مرتکب یک فعل ممنوعه (عنصر مادی) همراه با یک نیت مجرمانه ( عنصر معنوی) شده است. برخی جرائم نیاز به قصد مجرمانه ندارند، از این رو، این گونه جرائم بعنوان جرائم با مسئولیت مطلق معروفند ، چنین جرائمی همواره توسط قوانین موضوعه ایجاد می شوند.

10- عنصر مادی جرم

این عنصر می تواند از یک فعل یا ترک فعل تشکیل شود. این عنصر همچنین نتایج جرم و اوضاع و احوال محیط را که درتعریف جرم مهم هستند، در صورتی که نیاز باشد را در بر می گیرد.

(الف) رای مرتکب شدن قتل عمد یا غیر عمد، ضربه یا فعل متهم بایستی منجر به مرگ قربانی شود. برای مقصر شناخته شدن به جرم دوهمسری ضروری است که متهم در زمان انجام مراسم ازدواج دوم قبلاً ازدواج کرده باشد.

(ب) همین طور برخی جرائم نیاز به یک فعل ندارند، یک شخص ممکن است فقط براساس اوضاع و احوال محیط محکوم شود.

(ج) از طرف دیگر، اگر یک فعل مورد  نیاز باشد، در این صورت آن فعل باید یک فعل ارادی باشد. بدین ترتیب، یک شخص وقتی که هیئت منصفه معتقد بود که او در آن زمان ]زمان ارتکاب قتل عمد[ خواب بوده است از قتل عمد تبرئه شد. یک فعل ممکن است در نتیجۀ یک بیماری یا حادثه که متهم را از هوشیاری یا قوای اراده اش محروم می کند غیر ارادی تلقی شود. حتی ممکن است آن فعل غیرارادی باشد، اگر بواسطۀ عدم تقصیر راننده، او کنترل ماشین  خود را بدلیل نقص فنی از دست بدهد و عابر پیاده ای را مجروح کند. همچنین اکراه، باسلب کردن یک انسان از حق انتخاب، فعلش را غیرارادی می سازد.

(د) مسئولیت به خاطر ترک فعل ها، همانطور که در شبه جرم صادق است ، جایی که یک وظیفه مثبت در مورد فعل وجود دارد ایجاد می شود.